روزی روزگاری پسرک فقیری زندگی می کرد که برای گذران زندگی و تامین مخارج تحصیلش دستفروشی می کرد. از این خانه به آن خانه می رفت تا شاید بتواند پولی بدست آورد. روزی متوجه شد که تنها یک سکه 10 سنتی برایش باقیمانده است و این درحالی بود که شدیداً احساس گرسنگی می کرد. تصمیم گرفت از خانه ای مقداری غذا تقاضا کند. بطور اتفاقی درب خانه ای را زد. دختر جوان و زیبایی در را باز کرد. پسرک با دیدن چهره زیبای دختر دستپاچه شد و به جای غذا، فقط یک لیوان آب درخواست کرد. دختر که متوجه گرسنگی شدید پسرک شده بود به جای آب برایش یک لیوان بزرگ شیر آورد. پسر با تمانینه و آهستگی شیر را سر کشید و گفت: «چقدر باید به شما بپردازم؟». دختر پاسخ داد: «چیزی نباید بپردازی. مادر به ما آموخته که نیکی ما به ازایی ندارد.» پسرک گفت: «پس من از صمیم قلب از شما سپاسگذاری می کنم»

ادامه مطلب...

فکر می کنی یه روز بیاد? قلبتو مهمونم کنی

توی حصار قلب تو? بگیری زندونم کنی

فکر می کنی یه روز بیاد? رو چشم من پا بذاری

بیای به خونه خودت? عشقو برام جا بذاری

فکر می کنی یه وقت بشه بهم بگی دوست دارم

بهم بگی غصه نخور? کی گفته تنهات می ذارم

اما می دونم این روزا? کارم شده فکر و خیال

یه عالمه دلواپسی? یه دنیا رویای محال

خوب می دونم? آخر کار? می خوای فراموشم کنی

بگی که من دیونه ام? بری تو خاموشم کنی

بدون که دیگه مرده ام? اگه که اون روز برسه

به دل می گم بسه دیگه? نفس کشیدنم بسه

قصه عشق من و تو قصه همیشه تکرار
قصه تلخ جدایی قصه یار دل آزار

قصه مرگ "شقایق " توی گلدون غریبی
قصه رفتن بی من گفتن خدا نگهدار

قصه تنها نشستن واسه این قلب شکسته
قلبی که تو سینه مرده دلی که شکسته از یار

قصه عاشق خسته کسی که هستیش و باخته
با همه خستگی و غم هنوزم تشنه دیدار

قصه دلی که از غم واسه هیچکی نمیخونه
واسه او ساکت نشستن بی صدایی شده تکرار

قصه دل واپسی ها تو شبای تلخ رفتن
موندن و دوباره مردن شده سهم این گنهکار

قصه مرگ محبت دیگه بعد رفتن تو
دل دیوونه به یادت عاشق و زخمی و بیمار

  آخر قصه ما هم قصه همیشگی شد 
تو سفر کردی و رفتی دل من مونده گرفتار

من آن فانوس خاموشم، دگر روشن نخواهم شد 

دگر در جمع شادیها، نشان از من نخواهی دید

من آن اشکم که در چشم جوانی خسته و مایوس می غلتد.

چه آرام و صبور در کنج غم، در فکر و رویاها فرو رفته

گلویش مملو از بغضی گره خورده. نمی داند کدامین درد را مهمان کند امشب!

گناهش چیست؟ عشقی پاک! و این پاداش احساسش

به اوج لحظه خواهش دلش هم گریه می خواهد

دریغ از اشک حتی قطره ای بهر تسلایش.

دلش روی زمین مانده  دلش زخمی ترین دلهاست، از دست عزیزانش نه دشمن، بلکه جانانش.

نگاهی خسته و غمخورده بر در

انتظاری بیهوده را طی می کند امشب و فردایی ندارد

تا به امیدش، شب سرد و غروب تنگ را فردا سحر سازد.

کنون ای نازنین گر قصه را خواندی

بدان در شهر درد آلود، در این غربت، گرفتارم

دلم غمگین و بیماراست و با این درد و دلتنگی که از یاران به دل دارم

 زجانم دوستت دارم

دریا صدا زد ای لبت عطشان، من آبم               آبی بنوش ای آتشت کرده کبابم
عباس گفت ای آب حاشا کز تو نوشم              آید صدای ناله ی اصغر به گوشم
دریا صدا زد ساقی عطشان که دیده؟           ای بحر را هم داده آب از اشک دیده
عباس گفت ای آب آتش شو به کامم             پیداست در تو عکس لب های امامم
دریا صدازد تا کنی یاریّ عترت                از من دهانی تر کن ای دریای غیرت
عباس گفت از تشنگان شرمنده هستم                  آخر نگاه فاطمه باشد به دستم
دریا صدا زد تو همه هستِ حسینی           نیرو بگیر از من که خود دستِ حسینی
عباس گفتا اوست مولا، من غلامم                   بی او بُوَد آب روان آتش به کامم
دریا صدا زد ای زده آتش به هستم              من چون تو برداغ لب تو تشنه هستم
عباس گفتا تشنه تر از تو رباب اس          در سینه اش آتش به جای شیر ناب است
دریا صدا زد گر نمی نوشی زمن آب        آب از چه همره می بری با این تب و تاب
عباس گفتا وعده دادم بر سکینه                             تا آب آرم بهر گل های مدینه
دریا صدا زد ای همه ایثار و صبرت                زیبد که تا محشر بگردم دور قبرت

 551270   نوشته روِی قلب من نام فاطمه س   سید مهدی میرداماد
551455   دست من و دامان تو   سید مهدی میرداماد
331598   نقش علی   سید مهدی میرداماد
331604   وداع علی   سید مهدی میرداماد
331819   طفل سه ساله   سید مهدی میرداماد
661396   غم تو.غم عشق   سید مهدی میرداماد

ادامه مطلب...

ای مرا آشفته کرده حال تو                  دیده و جان و دلم دنبال تو
عزم وصل حق تعالی کرده ای              ترک جان یا ترک بابا کرده ای
روح من با این شتاب از تن مرو          ای تمام عمر من بی من مرو
کم زهجر خویش قلبم چاک کن             باز گرد از دیده اشکم پاک کن
راه غم بر قلب تنگم باز شد               غربتم با رفتنت آغاز شد
ای دل صد پاره ام پیراهنت                اشک ثار الله وقف دامنت
می روی این قوم سنگت می زنند         گرگ های کوفه چنگت می زنند
صبر کن بابا تماشایت کنم                  سِیر حسن و قدّ و بالایت کنم
بعدِ عمری حاصل من داغ توست          جان بابا قاتل من داغ توست
عهد من با دوست عهدی محکم است     هر چه بینم داغ در این ره کم است
عهد بستم تا که قربانت کنم                غرق خون تقدیم جانانت کنم
عهد بستم تا که درراه خدا                 عضوعضوت را کنند از هم جدا
زخم تو مشکل گشایی می کند              مرگ از تو دلربایی می کند
من خلیل الله، تو اسماعیل من              داغ تو تسبیح من تهلیل من
جسم مجروحت گلستان من است           فرق خونین تو قرآن من است
خون گلاب وخاک صحرا مُشک توست    آبروی من دهان خشک توست
زخم ما را خنده بر شمشیر هاست          چشم ما چشم انتظار تیرهاست
گرچه خشک ازتشنگی لب های توست     رو که جدم مصطفی سقای توست
ما به راه دوست هستی باختیم              بعد از آن در قلب دشمن تاختیم

داستانی که دراین قسمت واستون میذارم درمورد بزرگی اقا ابالفضل العباس بوده وکاملا واقعی است و نقل شده ازمترجم کتاب تفسیر المیزان می باشد:

شخصی بود به اسم علی که تومحله ای درهمدان  بنام گندآب زندگی میکرد وچون تواین محله بود بهش میگفتن علی گندآبی. اون قیافه بسیار زیبا وخوشگلی داشت،چشمای زیبا،موهای بور ویه کلاه پشمی هم سرش میکرد که زیباییش بیشتر توچشم میخورد. یه ادم لات بود ولی یکم مرام ومعرفت هم ته دلش داشت. یه روزجلوی قهوه خونه نشسته بود وداشت قلیون میکشید، یه وقت دید یه خانومی که تازه شوهرکرده وایساده داره بهش نگاه میکنه.علی هم تیپی زده، خوشگله دیگه. علی گندابی بلندشد موهاشو بهم ریخت کلاهشو پرت کرد وگفت علی خجالت نمیکشی خودتو یجوری درست کردی که ناموس مردم به تو نگاه میکنه؟!

ادامه مطلب...